Historia Szyku

W starych dokumentach spotykamy również nazwę Shik, Shyk Antigua, Shyk Novum. Językoznawcy doszukują się w nazwie wsi słowiańskiego nazewnictwa wojskowego. Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z XIII w. Stanowiła w średniowieczu własność rycerską, była gniazdem rodowym Szykowskich, później długoletnimi właścicielami byli Lasoccy herbu Drużyna z pobliskich Lasocic, będący fundatorami obecnego drewnianego kościoła. Pod koniec XIV w. należała do Mikołaja Miłoty herbu Pilawa z Dąbrowicy. Od wczesnego średniowiecza do połowy XV w. wieś znajdowała się pod jurysdykcją kasztelana wojnickiego, a później czchowskiego. Od końca XVI w. do 1772 r. Szyk należał do powiatu szczyrzyckiego. Lustracja z 1564 r. wymienia w Szyku 4 łany gruntów ornych oraz szkółkę parafialną. Kazimierz Sosnowski w przewodniku „Ziemia Krakowska” wspomina, że wśród miejscowej ludności funkcjonuje podanie, że na pobliskim wzgórzu, tzw. Zamczysku konfederaci barscy mieli swój skład amunicji, a nawet funkcjonowała mennica konfederacka. W XIX w. właścicielami Szyku byli przedstawiciele znanych miejscowych rodów, m.in. Ruseckich i Żuławskich. W czasie okupacji, w domu Andrzeja Papierza, na zboczu Kostrzy mieścił się sztab II baonu 1 Pułku Strzelców Podhalańskich AK. W październiku 1944 r. rozegrała się tu potyczka oddziałów AK „Szczerbca” z hitlerowcami.